Gadgetshowto
Onderzoekers hebben voor het eerst vezels geproduceerd met ingebouwde elektronica die zo flexibel zijn dat ze kunnen worden geweven tot zachte, wasbare stoffen en tot draagbare kleding kan worden gemaakt. Door snelle opto-elektronische halfgeleidercomponenten, waaronder lichtemitterende diodes (leds) en diodefotodetectoren, in wasbare weefsels in te bedden, is het ook mogelijk om kleding te produceren die optisch communiceert met andere apparaten.
Deze ontdekking, beschreven in het tijdschrift Nature, zou een nieuwe 'wet van Moore' voor vezels kunnen ontketenen, met andere woorden, een snelle progressie waarin de mogelijkheden van vezels in de loop van de tijd snel en exponentieel zouden groeien, aldus onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology ( MIT) in Boston.
De belangrijkste doorbraak voor het produceren van deze nieuwe vezels was om aan de voorgevormde lichtemitterende halfgeleiderdiodes de grootte van een zandkorrel toe te voegen, en een paar koperdraden een fractie van de breedte van een haar. Bij verhitting in een oven tijdens het vezeltrekproces, wordt de polymeervoorvorm gedeeltelijk vloeibaar, waardoor een lange vezel wordt gevormd met de diodes in het midden opgesteld en verbonden door de koperdraden.
"We anticiperen op de opkomst van een 'wet van Moore'-analoog in vezels in de komende jaren," zei Yoel Fink van de varsity. “Het stelt ons nu al in staat om de fundamentele mogelijkheden van stoffen uit te breiden tot communicatie, verlichting, fysiologische monitoring en meer. In de komende jaren zullen stoffen diensten met toegevoegde waarde leveren en zullen ze niet langer alleen worden geselecteerd op esthetiek en comfort, " Voegde Fink toe.
In dit geval waren de vaste componenten twee soorten elektrische diodes gemaakt met behulp van standaard microchiptechnologie: LED's en fotosensordiodes. De resulterende vezels werden vervolgens geweven tot weefsels, die 10 keer werden gewassen om hun bruikbaarheid als mogelijk materiaal voor kleding te demonstreren.
Een van de voordelen van het opnemen van functie in het vezelmateriaal zelf is dat de resulterende vezel inherent waterdicht is. Om dit aan te tonen, plaatste het team enkele van de fotodetecterende vezels in een aquarium. Een lamp buiten het aquarium stuurde muziek door het water naar de vezels in de vorm van snelle optische signalen.
De vezels in de tank zetten de lichtpulsen - zo snel dat het licht met het blote oog stabiel lijkt - om in elektrische signalen, die vervolgens in muziek worden omgezet. De vezels bleven wekenlang in het water.
